استال اولین بار توسط شیمیدان آلمانی Hermann Staudinger در سال 1920 کشف شد و سپس توسط شیمیدانان محقق DuPont، تولید کنندگان اصلی پلاستیک دلرین، در سال 1956 سنتز تجاری شد. “کسری” که سپس می تواند با کاتالیزورهای دیگر از طریق پلیمریزاسیون یا چند تراکم ترکیب شود تا یک پلاستیک نهایی تولید شود.
برای ساخت هموپلیمر استال مانند دلرین، فرمالدئید بی آب باید با ایجاد واکنش بین فرمالدئید آبی و الکل برای تشکیل یک همی فرمال تولید شود. سپس همی فرمال گرم می شود تا فرمالدئید آزاد شود و فرمالدئید با کاتالیز آنیونی پلیمریزه می شود. پلیمر حاصل هنگامی که با انیدرید استیک واکنش می دهد تثبیت می شود که هموپلیمر پلی اکسی متیلن را ایجاد می کند.
استال در انواع مختلف تجاری و فرمولاسیون موجود است که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. به عنوان مثال، دلرین 500 پلی اکسی متیلن همه منظوره با ویسکوزیته متوسط است که تعادل خوبی بین جریان و خواص فیزیکی دارد. می توان از آن برای تولید قطعات از طریق ماشینکاری CNC و قالب گیری تزریقی استفاده کرد و اغلب برای ساخت قطعات مکانیکی، سیستم های سوخت و بست ها استفاده می شود. از سوی دیگر، دلرین 1700P یک رزین با ویسکوزیته بسیار کم و قالب گیری سریع است که برای قطعاتی با اشکال پیچیده، دیواره های نازک، مسیرهای جریان طولانی یا ابزارهای چند حفره ای مناسب است. همچنین بهترین پایداری حرارتی قالبگیری را برای قالبگیری بدون رسوب در شرایط سخت ارائه میدهد.
از آنجایی که ده ها فرمولاسیون مختلف از استال وجود دارد، مهم است که تحقیقات خود را انجام دهید و مطمئن شوید که پلاستیک آینده شما تمام خواصی را که برای کاربرد شما نیاز دارید را ارائه می دهد.