معماری

معماری پارامتریک

Posted on آوریل 27, 2024می 7, 2024 by Mr.JiliBili

معماری پارامتریک مقدمه

اصلاح اجتناب ناپذیر فرآیندهای طراحی، که توسط نمونه سازی در یک فضای منحصراً دیجیتالی تقویت می شود، به مهندسان و طراحان اجازه داده است که رویکردهای خود را دوباره بررسی کنند. برای مثال، نمونه سازی معماری، مدل سازی سه بعدی و طراحی، رویکردهای جدید و جسورانه ای را در چند دهه گذشته دیده اند که امروزه با طراحی پارامتریکی مشخص می شوند. بیایید نگاهی دقیق تر به این عبارت و فرآیند بیندازیم تا ببینیم برای معماران امروز و آینده معماری چه معنایی دارد.

طراحی پارامتریک چیست؟

معماری پارامتریک شکلی از طراحی معماری است که از الگوریتم های ریاضی برای تولید اشکال و سازه ها استفاده می کند. معماری پارامتریک می تواند به عنوان استفاده از الگوریتم های ریاضی برای تولید فرم ها و سازه ها تعریف شود. این نوع معماری با استفاده از اشکال هندسی پیچیده مانند کره ها یا مکعب ها مشخص می شود که سپس با توجه به مجموعه ای از پارامترها جمع آوری می شوند.

معماری پارامترک می تواند به روش های مختلف از طراحی ساختمان گرفته تا مبلمان استفاده شود. قرنهاست که برای ساختمانها استفاده می شود اما در سالهای اخیر در زمینه های دیگر مانند طراحی مد یا حتی انیمیشن نیز کاربرد دارد. این اشکال معماری تجربی مبتنی بر استفاده از الگوریتمها برای طراحی ساختمانها است.

کلمه پارامتریک برای توصیف نوعی معماری از دهه ۱۹۸۰ استفاده شد. این به معنی استفاده از پارامترها در مدل های کامپیوتری اشاره دارد که به معماران و طراحان اجازه می دهد تا با طرح های مختلف آزمایش کنند. مدل های پارامتر معمولاً کارآمدتر از مدل سازی دستی هستند که می تواند وقت گیر و گران باشد. ویژگی اصلی معماری پارامتری این است که توسط الگوریتم های کامپیوتری یا پارامترها تولید می شود که فرم ساختمان را تعیین می کند.

طبیعت برای معماری پارامتریک

پراکنده شدن حومه شهر احتمالاً تصاویر خاصی را به ذهن می آورد: ردیف هایی از “جعبه های کوچک” که همه شبیه هم هستند. منتقدان به راحتی می توانند به این نکته اشاره کنند که معماری مسکونی امروز به طور کامل از الگوها پیروی می کند و حتی می تواند محیط هایی را که فاقد فرد گرایی است، پرورش دهد. طراحی پارامتریک راه حل بالقوه ارائه می دهد. با وجود این عدم یکنواختگی تقارن، این ساختارهای پارامتریک ترکیب بی قانون نیستند. طراحان پارامتریک برای الهام گرفتن به طبیعت بازمی گردند.

سیستم های زیست محیطی زمین پیچیده هستند و الگوهای سیستماتیک در سراسر زیستگاه های خاص ظاهر می شوند. درست مانند جنگل ها که دارای گیاهان گوناگون و صخره های مرجانی دارای ساختارهای متمایز هستند، این زیستگاه های منحصر به فرد از ارگانیسم های متعدد پشتیبانی می کنند. بعضی از گیاهان و ساختارهای دریایی با دیگران رابطه دارند. همین امر برای شهرهای ما هم صدق می کند. جنگل های وسیع شهری، با توجه به این رویکرد، نیاز به یک رویکرد سیستمیک دارند که با محیط اطراف سازگار باشد، با تاکید بر شکل و عملکردی که طرفداران آن استدلال می کنند، این امر جزء برنامه ریزی شهری آینده است.

طراحی صنعتی پارامتریک

با توسعه تکنولوژی و بهبود کیفیت زندگی مردم، عوامل بیشتری وجود دارد که بر نتیجه نهایی طراحی داخلی و مبلمان تأثیر می گذارد. فضا، شکل، رنگ، خط، نور، رنگ، الگوی، و بافت همه عناصر تأثیرگذار هستند. روش طراحی پارامتریک به طراحان صنعتی امکانات طراحی بیشتری می دهد. روش طراحی پارامتریک به طراحان مبلمان فرصت می دهد تا ساختارهای پیچیده تر مبلمان را به چالش بکشند و اشکال پیچیده تری ایجاد کنند. در هنگام برخورد با مشکلات ارگونومیک، روش های طراحی پارامتریک می تواند به طراحان کمک کند تا سناریوهای واقعی دیجیتال را ایجاد کنند و مفاهیم طراحی راحت تر را ارائه دهند.

طراحی شهری

شهری سازی پارامتریک بر مطالعه و پیش بینی الگوهای سکونت تمرکز دارد. معمار فری اوتو اشغال و اتصال را به عنوان دو فرآیند اساسی درگیر در همه شهرسازی شناسایی می کند. فرایندهای پارامتریک می تواند به بهینه سازی گردش پیاده یا وسایل نقلیه ، جهت گیری بلوک و نمای ساختمان کمک کند و بلافاصله عملکردهای مختلف چندین گزینه طراحی شهری را مقایسه کند.

تکنیک های طراحی پارامتریک، معماران و طراحان شهری را قادر می سازد تا بهتر به زمینه های مختلف شهری، چالش های زیست محیطی و مسائل اجتماعی پاسخ دهند. با ادغام داده ها و تجزیه و تحلیل ها در فرآیند طراحی، شهرسازی پارامتریک به راه حل های آگاهانه تر و انطباق پذیرتر برای چالش های طراحی شهری اجازه می دهد که در نهایت منجر به محیط های شهری مقاوم تر و پایدارتر می شود.

مزایای معماری پارامتر

برای مدت طولانی، خلاقیت معمار توسط قوانین طبیعی محدود شده بود. چندین هنرمند در طول سالها تلاش کرده اند که با این روند مخالفت کنند، اما هرگز در مقیاس گسترده عملی نبود. فقط زمان زیادی طول کشید تا یک ساختار زیبایی را به یک ساختار کارآمد تبدیل کنند. ولی وقتی هر ساختار پارامتری را بررسی می کنید، متوجه خواهید شد که به هیچ مفهوم تقارن پایبند نیست و هندسه استاندارد را به چالش می کشد. از آنجا که اکثر ابزارهای پارامترکی مبتنی بر ابر هستند، انتقال داده ها از یک کاربر به کاربر دیگر ساده است. این امر تبادل اطلاعات و ایجاد تیم های مختلف طراحی را تسهیل می کند. این برای کل فرآیند طراحی به ویژه در توسعه و محبوبیت مدل سازی اطلاعات ساختمان پیامد دارد. معماری پارامتری عملاً کاربردهای نامحدود دارد. کاری که هفته ها، ماه ها یا سال ها طول می کشید، حالا فقط چند دقیقه طول می کشد. از طرفی در آینده، معماری پارامتریک قادر خواهد بود مشکلات فضایی را بهتر از هر معمار دیگری حل کند. در عین حال، معماران می توانند با اصلاح ابزار طراحی، لمس بصری خود را اعمال کنند.

نقد و چشم انداز آینده

با این حال، منتقدان می گویند که این می تواند روند طراحی معماری را بی روح کند. ابزارهای مدرن، پارامتریسم را قابل دسترس تر می کنند، با این حال ممکن است طراحان کم تجربه را به مبارزه دعوت کنند و فرآیندی را که باید جامعه محور باشد، بیشتر غیرمتمرکز کند.

با این حال، غیرقابل انکار است که معماری پارامتریک ایده های پیش فرض ما را در مورد آنچه که ساختمان ها باید باشند، به چالش می کشد. اینکه آیا پارامتریسم می تواند شهرهای آینده را در مقیاس بزرگ تغییر دهد یا نه، هنوز مشخص نیست. آنچه قطعی است این است که دسترسی به طراحی پارامتر و توانایی آزمایش با این مفاهیم در فضای دیجیتال به دموکراتیزه کردن فرآیند طراحی معماری ادامه خواهد داشت.

Mr.JiliBili

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ